در سوک سحابی عزیز

منت خدای را عزّ و جلّ

که روزگار دراز «پایداری در راه راستی و درستی و خردورزی و خداپرستی» و «ستیز با ستم و یکه سالاری» و «تلاش پاکدلانه و دلسوزانه برای سرفرازی ایران و آیین پاک ایزدی»، پاداشش رو سپیدی و نیک نامی کم مانند «عزّت» ما شد که «پایبندی به راستی و برابری و نیکی و نیکوکاری» را در گرو «دانش و آگاهی» می دانست و در یک سخن، «سر سپردن به پیمان خدای جان آفرین، برای رهایی و آزادی خود و هم میهنان اش از بند و دام ستم پیشه گان و دلدادگان این سرا در این سرزمین» را تا دم واپسین، پاسداری کرد و با پاکبازی و راد مردی، به سرای برین کوچ کرد.

عزت الله سحابی، جوانمرد سپید مویی بود که سپید مویان و سیه مویان را شیفته ی خوی پاک خویش کرده و اکنون آنان به سوکش نشسته اند. پیر فرزانه ای که نگرانی اش سرنوشت ایران بود و آیین، سپیدمویی که بخش بزرگی از زندگیش را در زندان بود و آزادیخواهی بود راستین، همه ی ایرانیان و آزادیخواهان این سرزمین وامدار تلاش و روش و منش اویند.

برای همه ی آنان و بویژه برای همسر فداکار و بردبار و فرزندان و بستگان و برادران ارجمندش و دوستان و آشنایان او، آرزوی آزادی و آرامش جان و تن و برای آن بزرگمرد، خوشنودی پروردگار و پاداش تلاش ها و رنج ها و بردباری ها و فروتنی ها و پاکی هایش را دارم.

احمد قابل ............... 11 خرداد 1389 .................... مشهد